او ادامه داد: در حاليکه امروز هنرهاي متفاوتي مانند مينا‌کاري در دانشگاه‌ها تدريس مي‌شوند، متاسفانه هنر نقاشي پشت شيشه که در دوره‌هاي مختلف تاکنون مغفول مانده، از آنجا که هنوز جايي در دروس دانشگاه‌هاي هنر و مراکز آموزشي باز نکرده‌اند، نتوانسته است علاقمندان و نيروهاي جوان‌تر را جذب کند.
اين مدرس نقاشي پشت شيشه با اشاره به جذب جوان‌هاي علاقمند نقاشي به هنرهاي تجسمي مدرن و انواع سبک‌هاي آن تاکيد کرد: متاسفانه در حال حاضر هنرمندان و استادکاران اين هنر در کشور به تعداد انگشتان يک دست نمي‌رسند به همين دليل متوليان و مسئولان فرهنگي و هنري بايد براي زنده نگه‌داشتن اين هنر از هيچ تلاشي دريغ نکنند.
به گفته وي؛ در حال حاضر فعاليت رسانه‌ها به ويژه صدا و سيما براي اطلاع‌رساني عمومي درباره نقاشي پشت شيشه و همچنين ايجاد بسترهاي نمايشگاهي براي عرضه توليدات اين هنر و وارد کردن آن در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشي هنري مهمترين اقداماتي است که بايد براي زنده نگه داشتن هنر نقاشي پشت شيشه مورد توجه قرار بگيرند.
بشارت با بيان اينکه هنر نقاشي پشت شيشه در ايران متفاوت از هنر موسوم به \"ويترا\" در اروپاست گفت:نخستين بار، نقاشي پشت شيشه از کشورهايي مانند ايتاليا و يونان در قرن سوم پيش از ميلاد با اسکندر مقدوني وارد ايران شد.
او ادامه داد: اين هنر اصيل در دوره زنديه به اوج خود رسيد و توسط استاد کاراني مشهور مانند\" صادق خان\"،\"زمان خان\" و ساير استادکاران با بهره‌گيري از روش‌هاي بومي پرورش يافت و همان روش تا دوره معاصر از سوي ديگر استادکاران مانند \"مدبر\" ادامه يافته و به نسل امروز رسيده است.
اين هنرمند نقاشي پشت شيشه با اشاره به تفاوت‌هاي اين هنر با \"ويترا\" تاکيد کرد : هنر ويترا در اروپا به صورت نقش برجسته و روي شيشه انجام مي‌شود و به مرور زمان از بين مي‌رود درحاليکه نقاشي پشت شيشه ضايعات و برجستگي ندارد و به بستر خاص و متناسب با نوع رنگ‌ها در شيشه احتياج دارد و صد البته که به هيچ وجه نقوش آن زائل نمي‌شوند.
به گفته وي؛ هنر نقاشي شيشه به صورت‌هاي متفاوتي قابل اجراست که خط و نقاشي يکي از انواع آن است./ 118
انتهای پیام/
